Το αδενοκαρκίνωμα του στομάχου αναπτύσσεται από το γαστρικό επιθήλιο. Η συχνότητά του στομάχου έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Μέσος όρος της ηλικίας έναρξης της νόσου είναι τα 70 έτη, με υπεροχή του αντρικού φύλου. Στην πραγματικότητα, υπάρχου δύο τύποι αδενοκαρκινωμάτων του στομάχου .Μπορεί να διακριθεί από τη θέση τους:το αδενοκαρκίνωμα του θόλου και του αδενοκαρκινώμα του άντρου. Το αδενοκαρκίνωμα του θόλου έχει σταθερή συχνότητα η έχει αυξηθεί ελαφρά . Αναπτύσσεται ανεξάρτητα από τη λοίμωξη από τον H. του πυλωρού και ευνοείται από την γαστροιοσοφαγική παλινδρόμηση . Το αδενοκαρκίνωμα του άντρου έχει μειωθεί σημαντικά και συνδέεται με την ατροφική γαστρίτιδα που προκαλείται από το H. του πυλωρού. Μια άλλη αιτία χρόνιας γαστρίτιδας που μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα του καρκίνου είναι η κακοήθης αναιμία του Biermer (ατροφία του θόλου).
Το γαστρικό αδένωμα και η ασθένεια του Menetrier είναι επίσης προκαρκινικές βλάβες, αλλά με πολύ χαμηλή επικινδυνότητα.
Παράγοντες που ευνοούν τον καρκίνο του στομάχου είναι: (η υπερβολική κατανάλωση του κρέατος, καπνιστού ψαριού και αλατιού) και τη χολική παλινδρόμηση στο στομάχι (ιδίως σε περιπτώσεις μερικής γαστρεκτομής με γαστρονηστιδική αναστόμωση).
2.8.2. Ποια είναι τα συμπτώματα που μπορεί να έχει ο καρκίνος του στομάχου;
Οι κλινικές εκδηλώσεις του καρκίνου του στομάχου δεν είναι συγκεκριμένες. Τα κλινικά σημάδια μπορεί να είναι:
- ένα ελκωτικό σύνδρομο
- ένα δυσπεπτικό σύνδρομο ή ανορεξία
- μια επιπλοκή όπως αιμορραγία η διάτρηση ...
- μια διαφοροποίηση της γενικής κατάστασης
- αναιμία
-μεταναστευτική θρομβοφλεβίτιδα
- μεταστάσεις (στο συκώτι, στους λεμφαδένες, στους πνεύμονες ...).
Τα αδενοκαρκινώματα μπορεί να βρίσκονται στα ανοίγματα (καρδιακό στόμιο ή πυλωρός) όπως επίσης μπορεί επίσης μπορούν να προκαλέσουν ένα αποφρακτικό σύνδρομο (με δυσφαγία, η εμετούς ...).
2.8.3. Γιατί χρειάζεται να γίνει ενδοσκόπηση σε περιπτώσεις που υπάρχουν υποψίες για γαστρικό καρκίνο;
Η ενδοσκοπική εξέταση είναι απαραίτητη για τη διάγνωση του αδενοκαρκινώματος του στομάχου. Η συνήθης εμφάνιση είναι ένας ελκωτικός όγκος μεγάλου μεγέθους, συνήθως με μεγάλα, ανυψωμένα χείλη. Μπορεί επίσης να έχει την εμφάνιση πολύποδα χωρίς έλκος ή απλώς να διηθεί το τοίχωμα. Μόνο η λήψη πολλαπλών βιοψιών επιτρέπει τη διάγνωση του αδενοκαρκινώματος του στομάχου.
Η ενδοσκόπηση μπορεί να εκτιμήσει την έκταση του καρκίνου σε σχέση με τα τα 2 στόμια του στομάχου.
2.8.4. Ποια είναι η πρακτική αξιολόγηση σε περιπτώσεις καρκίνου του στομάχου;
Δεν υπάρχει ανάγκη για άλλες εξετάσεις εκτός από την ενδοσκόπηση για την εκτίμηση της έκταση του καρκίνου στο στομάχι.
Η λεμφαδενική επέκταση αναζητείται από την κλινική εξέταση (γάγγλιο Troisier), με υπερήχους για αναζήτηση ενδοκοιλιακών λεμφαδένων. Οι σπλαγχνικές μεταστάσεις αναζητούνται στο θώρακα με ακτινογραφία, στο ήπαρ, με υπερηχογράφημα ήπατος και ενδεχομένωςνα χρειαστεί CT θώρακα και κοιλιάς.
Η συνολική έκταση του καρκίνου γίνεται σήμερα μέσω της ταξινόμησης TNM.
Η δυνατότητα για χειρουργική παρέμβαση αξιολογείται μέσω εκτίμησης:
- της διατροφικής κατάστασης του ασθενούς και της απώλειας βάρους.
- της ηλικίας
- της ηπατικής και της αναπνευστικής λειτουργίας.
2.8.5. Ποιες είναι οι αρχές της θεραπείας του καρκίνου του στομάχου;
Η θεραπευτική αγωγή βασίζεται σε χειρουργική εκτομή: μερική γαστρεκτομή αν είναι δυνατόν ή εάν είναι αναγκαίο, με συνολική αφαίρεση όλων των παρακείμενων λεμφαδένων. Η μερική γαστρεκτομή είναι επαρκής για τους καρκίνους που εντοπίζονται στο άντρο του στομάχου. Ολική γαστρεκτομή είναι αναγκαία για καρκίνους του άνω μέρους του στομάχου και του θόλου.Η αφαίρεση των λεμφαδένων γίνεται μαζί με την γαστρική εκτομή. Η έκτασή της επέμβασης είναι ανάλογη της κατάστασης του καρκίνου στο στομάχι. Η πλήρης εκ τομή των λεμφαδένων επιτρέπει την ακριβή σταδιοποίηση του καρκίνου. Η επέκταση της εκτομής του σπλήνα, του παγκρέατος και του παχέος εντέρου γίνεται μόνο όταν είναι τελείως απαραίτητο. Η επικουρική χημειοθεραπεία δεν έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά της.
Η ανακουφιστική θεραπεία του αδενοκαρκίνωμα στομάχου μπορεί να περιλαμβάνει:
- Εκτομή του γαστρικού όγκου όταν είναι δυνατόν, προκειμένου να αποφευχθούν επιπλοκές (απόφραξη, αιμορραγία)
- Χημειοθεραπεία. Σήμερα δεν υπάρχει πρωτόκολλο στο οποίο να υπάρχει συναίνεση. Η βελτίωση της επιβίωσης και της ποιότητας ζωής σε σύγκριση με μια απλή συμπτωματική θεραπεία είναι μέτρια.
2.8.6. Ποια είναι η πρόγνωση του καρκίνου του στομάχου;
Το αδενοκαρκίνωμα στομάχου έχει από μέτρια μέχρι κακή πρόγνωση.
Εάν μετά από χειρουργική εκτομή, δεν υπάρχει υπολειμματικός όγκος και λεμφαδένες η 5-επιβίωση είναι 60 έως 80% ενώ σε περίπτωση παρουσίας λεμφαδενική συμμετοχής μόνο 15% έως 20%. Σε παρουσία μεταστάσεων, η 5-επιβίωση είναι σχεδόν μηδενική.
2.8.7. Τι είναι το επιφανειακό καρκίνωμα του στομάχου;
Το επιφανειακό αδενοκαρκίνωμα του στομάχου είναι ένα αδενοκαρκίνωμα που δεν υπερβαίνει την υποβλεννογόνια μυική στοιβάδα . Συχνά χρειάζονται αρκετά χρόνια για να δημιουργηθεί με μορφή ψευδο-έλκους, ανθεκτικά σε αντιεκκριτική αγωγή. Στην ενδοσκόπηση, εμφανίζεται ως ρηχό έλκος διαφόρων βαθμών που περιβάλλεται από ένα ελαφρώς πρησμένο βλεννογόνο. Αποκαλύπτεται συχνά από αιμορραγία του πεπτικού. Αν και συχνά επεκτείνονται επιφανειακά, η χειρουργική θεραπεία του επιπολής αδενοκαρκινώματος είναι η πιο αποτελεσματική με 5-ετή επιβίωση που υπερβαίνει το 90%.
Ιστολογικά, ορισμένες φορές παρουσιάζεται σε μια συγκεκριμένη μορφή ανεξάρτητων κυττάρων με χαρακτήρα σφραγίδα-δαχτυλίδι που δεν έχει κακή έννοια όσον αφορά την πρόγνωση σε αυτό το συγκεκριμένο επιφανειακό καρκίνο.
2.8.8. Τι είναι η πλαστική λινίτιδα;
Είναι ένα χαμηλής διαφοροποιήσης αδενοκαρκίνωμα του στομάχου που απαρτίζεται κυρίως από κύτταρα με χαρακτήρα σφραγιστήρα δακτυλίου, που εισβάλλουν στα διάφορα στρώματα του τοιχώματος χωρίς να προκαλούν την καταστροφή τους σε συνδυασμό με τη δημιουργία ενός παχύ στρώματος ινώδους συνδετικού ιστού. Κλινικά, εκδηλώνεται με σημαντικό επηρεασμό της γενικής υγείας, με απώλεια βάρους και μερικές φορές με διάρροια. Κατά την ενδοσκόπηση, η διάγνωση είναι δύσκολη λόγω συχνά μη προσβολής του βλεννογόνου. Οι βιοψίες είναι συχνά αρνητικές και πρέπει να είναι πολλαπλές. Το γαστρικό ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα μπορεί να είναι χρήσιμο για την ανίχνευση διείσδυσης περισσότερο ή λιγότερο μαζικά του τοιχώματος και αφορά κύρια την τρίτη υποχοική στοιβάδα (υποβλεννογόνιος χιτώνας) αλλά μπορεί να προσβάλλει το σύνολο του γαστρικού τοιχώματος. Η ακτινογραφία στομάχου μπορεί να είναι χρήσιμη στην ένδειξη αυτή γιατί δείχνει ένα άκαμπτο και στενό στομάχι. Η χειρουργική εκτομή είναι σπάνια θεραπευτική και η πρόγνωση είναι γενικά φτωχή.
2.8.9. Τι είναι γαστρικό λέμφωμα;
Τα γαστρικά λεμφώματα αντιπροσωπεύουν περίπου το 3% των γαστρικών κακοηθειών, αλλά είναι πιο συχνά μη-Hodgkin μη λέμφωμα-αδένων. Μπορούν να είναι δύο τύπων: 1)γαστρικού λεμφώματος MALT (βλεννογόνου με λεμφικό ιστό) με μικρά κύτταρα και χαμηλό βαθμό κακοήθειας και 2) με μεγάλα κύτταρα και υψηλό βαθμό κακοήθειας.
Το γαστρικό λέμφωμα με μικρά κύτταρα παρουσιάζεται με τη μορφή ψευδο-αλλοιώσεων γαστρίτιδας, έλκους ή όγκου στην ενδοσκόπηση. Η ανάπτυξη αυτού του λεμφώματος συνδέεται με φλεγμονή του στομάχου που προκαλείται από λοίμωξη με το H. του πυλωρού και την εξέλιξη της σειράς των γεγονότων μετά τον αποικισμό του βλεννογόνου από το βακτήριο, λεμφοπλασματοκυτταρική φλεγμονή, σχηματισμός δευτερογενών λεμφοειδών οζιδίων και τον πολλαπλασιασμό μια σειράς κυττάρων κλώνων. Η εξάλειψη της μόλυνσης από τον H. του πυλωρού μπορεί να μειώσει τον όγκο.
Το γαστρικό λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα εμφανίζεται ως ένας μεγάλος όγκος γενικά και συχνά με πληγή στην ενδοσκόπηση. Η απλή εξάλειψη της μόλυνσης από το H. του πυλωρού αρκεί για να αντιστρέψει τη ζημιά. Η θεραπεία δεν είναι κωδικοποιημένη καλά. Έτσι συνήθως περιλαμβάνει χημειοθεραπεία, σε συνδυασμό μερικές φορές με ακτινοθεραπεία και / ή χειρουργική επέμβαση.
2.8.10. Εκτός από αδενοκαρκίνωμα, ποιοι είναι οι άλλοι όγκοι του στομάχου;
Η ενδοσκόπηση μπορεί να εκτιμήσει την έκταση του καρκίνου σε σχέση με τα τα 2 στόμια του στομάχου.
2.8.4. Ποια είναι η πρακτική αξιολόγηση σε περιπτώσεις καρκίνου του στομάχου;
Δεν υπάρχει ανάγκη για άλλες εξετάσεις εκτός από την ενδοσκόπηση για την εκτίμηση της έκταση του καρκίνου στο στομάχι.
Η λεμφαδενική επέκταση αναζητείται από την κλινική εξέταση (γάγγλιο Troisier), με υπερήχους για αναζήτηση ενδοκοιλιακών λεμφαδένων. Οι σπλαγχνικές μεταστάσεις αναζητούνται στο θώρακα με ακτινογραφία, στο ήπαρ, με υπερηχογράφημα ήπατος και ενδεχομένωςνα χρειαστεί CT θώρακα και κοιλιάς.
Η συνολική έκταση του καρκίνου γίνεται σήμερα μέσω της ταξινόμησης TNM.
Η δυνατότητα για χειρουργική παρέμβαση αξιολογείται μέσω εκτίμησης:
- της διατροφικής κατάστασης του ασθενούς και της απώλειας βάρους.
- της ηλικίας
- της ηπατικής και της αναπνευστικής λειτουργίας.
2.8.5. Ποιες είναι οι αρχές της θεραπείας του καρκίνου του στομάχου;
Η θεραπευτική αγωγή βασίζεται σε χειρουργική εκτομή: μερική γαστρεκτομή αν είναι δυνατόν ή εάν είναι αναγκαίο, με συνολική αφαίρεση όλων των παρακείμενων λεμφαδένων. Η μερική γαστρεκτομή είναι επαρκής για τους καρκίνους που εντοπίζονται στο άντρο του στομάχου. Ολική γαστρεκτομή είναι αναγκαία για καρκίνους του άνω μέρους του στομάχου και του θόλου.Η αφαίρεση των λεμφαδένων γίνεται μαζί με την γαστρική εκτομή. Η έκτασή της επέμβασης είναι ανάλογη της κατάστασης του καρκίνου στο στομάχι. Η πλήρης εκ τομή των λεμφαδένων επιτρέπει την ακριβή σταδιοποίηση του καρκίνου. Η επέκταση της εκτομής του σπλήνα, του παγκρέατος και του παχέος εντέρου γίνεται μόνο όταν είναι τελείως απαραίτητο. Η επικουρική χημειοθεραπεία δεν έχει αποδείξει την αποτελεσματικότητά της.
Η ανακουφιστική θεραπεία του αδενοκαρκίνωμα στομάχου μπορεί να περιλαμβάνει:
- Εκτομή του γαστρικού όγκου όταν είναι δυνατόν, προκειμένου να αποφευχθούν επιπλοκές (απόφραξη, αιμορραγία)
- Χημειοθεραπεία. Σήμερα δεν υπάρχει πρωτόκολλο στο οποίο να υπάρχει συναίνεση. Η βελτίωση της επιβίωσης και της ποιότητας ζωής σε σύγκριση με μια απλή συμπτωματική θεραπεία είναι μέτρια.
2.8.6. Ποια είναι η πρόγνωση του καρκίνου του στομάχου;
Το αδενοκαρκίνωμα στομάχου έχει από μέτρια μέχρι κακή πρόγνωση.
Εάν μετά από χειρουργική εκτομή, δεν υπάρχει υπολειμματικός όγκος και λεμφαδένες η 5-επιβίωση είναι 60 έως 80% ενώ σε περίπτωση παρουσίας λεμφαδενική συμμετοχής μόνο 15% έως 20%. Σε παρουσία μεταστάσεων, η 5-επιβίωση είναι σχεδόν μηδενική.
2.8.7. Τι είναι το επιφανειακό καρκίνωμα του στομάχου;
Το επιφανειακό αδενοκαρκίνωμα του στομάχου είναι ένα αδενοκαρκίνωμα που δεν υπερβαίνει την υποβλεννογόνια μυική στοιβάδα . Συχνά χρειάζονται αρκετά χρόνια για να δημιουργηθεί με μορφή ψευδο-έλκους, ανθεκτικά σε αντιεκκριτική αγωγή. Στην ενδοσκόπηση, εμφανίζεται ως ρηχό έλκος διαφόρων βαθμών που περιβάλλεται από ένα ελαφρώς πρησμένο βλεννογόνο. Αποκαλύπτεται συχνά από αιμορραγία του πεπτικού. Αν και συχνά επεκτείνονται επιφανειακά, η χειρουργική θεραπεία του επιπολής αδενοκαρκινώματος είναι η πιο αποτελεσματική με 5-ετή επιβίωση που υπερβαίνει το 90%.
Ιστολογικά, ορισμένες φορές παρουσιάζεται σε μια συγκεκριμένη μορφή ανεξάρτητων κυττάρων με χαρακτήρα σφραγίδα-δαχτυλίδι που δεν έχει κακή έννοια όσον αφορά την πρόγνωση σε αυτό το συγκεκριμένο επιφανειακό καρκίνο.
2.8.8. Τι είναι η πλαστική λινίτιδα;
Είναι ένα χαμηλής διαφοροποιήσης αδενοκαρκίνωμα του στομάχου που απαρτίζεται κυρίως από κύτταρα με χαρακτήρα σφραγιστήρα δακτυλίου, που εισβάλλουν στα διάφορα στρώματα του τοιχώματος χωρίς να προκαλούν την καταστροφή τους σε συνδυασμό με τη δημιουργία ενός παχύ στρώματος ινώδους συνδετικού ιστού. Κλινικά, εκδηλώνεται με σημαντικό επηρεασμό της γενικής υγείας, με απώλεια βάρους και μερικές φορές με διάρροια. Κατά την ενδοσκόπηση, η διάγνωση είναι δύσκολη λόγω συχνά μη προσβολής του βλεννογόνου. Οι βιοψίες είναι συχνά αρνητικές και πρέπει να είναι πολλαπλές. Το γαστρικό ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα μπορεί να είναι χρήσιμο για την ανίχνευση διείσδυσης περισσότερο ή λιγότερο μαζικά του τοιχώματος και αφορά κύρια την τρίτη υποχοική στοιβάδα (υποβλεννογόνιος χιτώνας) αλλά μπορεί να προσβάλλει το σύνολο του γαστρικού τοιχώματος. Η ακτινογραφία στομάχου μπορεί να είναι χρήσιμη στην ένδειξη αυτή γιατί δείχνει ένα άκαμπτο και στενό στομάχι. Η χειρουργική εκτομή είναι σπάνια θεραπευτική και η πρόγνωση είναι γενικά φτωχή.
2.8.9. Τι είναι γαστρικό λέμφωμα;
Τα γαστρικά λεμφώματα αντιπροσωπεύουν περίπου το 3% των γαστρικών κακοηθειών, αλλά είναι πιο συχνά μη-Hodgkin μη λέμφωμα-αδένων. Μπορούν να είναι δύο τύπων: 1)γαστρικού λεμφώματος MALT (βλεννογόνου με λεμφικό ιστό) με μικρά κύτταρα και χαμηλό βαθμό κακοήθειας και 2) με μεγάλα κύτταρα και υψηλό βαθμό κακοήθειας.
Το γαστρικό λέμφωμα με μικρά κύτταρα παρουσιάζεται με τη μορφή ψευδο-αλλοιώσεων γαστρίτιδας, έλκους ή όγκου στην ενδοσκόπηση. Η ανάπτυξη αυτού του λεμφώματος συνδέεται με φλεγμονή του στομάχου που προκαλείται από λοίμωξη με το H. του πυλωρού και την εξέλιξη της σειράς των γεγονότων μετά τον αποικισμό του βλεννογόνου από το βακτήριο, λεμφοπλασματοκυτταρική φλεγμονή, σχηματισμός δευτερογενών λεμφοειδών οζιδίων και τον πολλαπλασιασμό μια σειράς κυττάρων κλώνων. Η εξάλειψη της μόλυνσης από τον H. του πυλωρού μπορεί να μειώσει τον όγκο.
Το γαστρικό λέμφωμα από μεγάλα κύτταρα εμφανίζεται ως ένας μεγάλος όγκος γενικά και συχνά με πληγή στην ενδοσκόπηση. Η απλή εξάλειψη της μόλυνσης από το H. του πυλωρού αρκεί για να αντιστρέψει τη ζημιά. Η θεραπεία δεν είναι κωδικοποιημένη καλά. Έτσι συνήθως περιλαμβάνει χημειοθεραπεία, σε συνδυασμό μερικές φορές με ακτινοθεραπεία και / ή χειρουργική επέμβαση.
2.8.10. Εκτός από αδενοκαρκίνωμα, ποιοι είναι οι άλλοι όγκοι του στομάχου;
Άλλοι κακοήθεις όγκοι του στομάχου είναι όγκοι και μεταστάσεις άλλων καρκίνων.
Οι καλοήθεις όγκοι του στομάχου αναπτύσσονται σε βάρος του βλεννογόνου (αδενώματα) ή άλλων στοιχείων του γαστρικού τοιχώματος (στρωματικοί όγκοι). Αυτοί είναι συχνά κρυφοί ή βρέθηκαν μετά από πόνο και / ή αιμορραγία. Η ενδοσκοπική υπερηχογραφία μπορεί να είναι χρήσιμη για την εντόπιση προέλευσης από τον βλεννογόνο ή τον υποβλεννογόνιο και για να αξιολογήσει την επέκτασή τους.
Αδενώματα πρέπει να αφαιρεθούν επειδή μπορούν να εξελιχθούν. Αρκεί μερικές φορές η ενδοσκοπική εκτομή ή απαιτείται χειρουργική θεραπεία.
Οι στρωματικοί όγκοι απαιτούν περιορισμένη χειρουργική αφαίρεση.
Οι καλοήθεις όγκοι του στομάχου αναπτύσσονται σε βάρος του βλεννογόνου (αδενώματα) ή άλλων στοιχείων του γαστρικού τοιχώματος (στρωματικοί όγκοι). Αυτοί είναι συχνά κρυφοί ή βρέθηκαν μετά από πόνο και / ή αιμορραγία. Η ενδοσκοπική υπερηχογραφία μπορεί να είναι χρήσιμη για την εντόπιση προέλευσης από τον βλεννογόνο ή τον υποβλεννογόνιο και για να αξιολογήσει την επέκτασή τους.
Αδενώματα πρέπει να αφαιρεθούν επειδή μπορούν να εξελιχθούν. Αρκεί μερικές φορές η ενδοσκοπική εκτομή ή απαιτείται χειρουργική θεραπεία.
Οι στρωματικοί όγκοι απαιτούν περιορισμένη χειρουργική αφαίρεση.
eipaexh kapia therapia an einai sthn arxh???
ΑπάντησηΔιαγραφή